Operacja Perch

Operacja Perch
	II wojna światowa, front zachodni, część operacji Overlord
	; Czołg Mk VIII Cromwell z Grupy Wsparcia Pancernego Royal Marines niedaleko Tilly-sur-Seulles, 13 czerwca 1944 r.
Czas	7–14 czerwca 1944
Miejsce	Normandia
Terytorium	Francja
Przyczyna	aliancka próba zdobycia miasta Caen
Wynik	zwycięstwo Niemców
Strony konfliktu
III Rzesza	Wielka Brytania
Dowódcy
Leo Geyr von Schweppenburg; Sepp Dietrich	Bernard Montgomery; Miles Dempsey; Gerard Bucknall
Siły
3 dywizje pancerne,; 1 dywizja piechoty,; 1 batalion czołgów ciężkich	1 dywizja pancerna,; 2 dywizje piechoty,; 2 brygady pancerne
	Położenie na mapie Francji miejsce bitwy
	49°05′N 0°39′W/49,083333 -0,650000

Operacja Perch – brytyjska ofensywa, która miała miejsce w dniach 7–14 czerwca 1944 r., podczas wczesnego etapu kampanii normandzkiej w II wojnie światowej. Operacja miała na celu okrążenie i zajęcie normandzkiego miasta Caen, które było celem brytyjskiej 3 Dywizji Piechoty w dniu inwazji na Francję. Operacja Perch miała się rozpocząć natychmiast po wylądowaniu na brytyjskich plażach desantowych wyprawą na południowy wschód od Caen w wykonaniu XXX Korpusu. Jednak trzy dni po inwazji miasto znajdowało się nadal w rękach niemieckich i plany działania zostały zmienione. Operacja została rozszerzona o udział I Korpus w ataku okrążającym na Caen.

Następnego dnia XXX Korpus na zachodzie uderzył na południe w kierunku Tilly-sur-Seulles zajęte przez Dywizję Panzer Lehr, a wieś została zajęta i ponownie utracona kilka razy. I Korpus rozpoczął uderzenie na wschodzie dwa dni później od przyczółka nad rzeką Orne, który został zabezpieczony w czasie operacji Tonga. I Korpus był jednak opóźniony ciągłymi kontratakami 21 Dywizji Pancernej. Z powodu rosnącej liczby ofiar i braku oznak niemieckiego odwrotu operacja została zawieszona 13 czerwca.

Dalej na zachód w rejonie amerykańskiej 1 Armii ataki alianckie wybiły lukę w niemieckiej obronie. Część brytyjskiej 7 Dywizji Pancernej została skierowana z Tilly-sur-Seulles, aby przejść przez lukę w manewrze flankującym i zmusić Dywizję Panzer Lehr do wycofania się. 14 czerwca, po dwóch dniach walki, której częścią była bitwa o Villers-Bocage, 7 Dywizja Pancerna otrzymała rozkaz wycofania się w kierunku Caumont. Zaplanowano wznowienie ofensywy po wzmocnieniu 7 Dywizji Pancernej, ale plany się nie powiodły, gdy sztorm na Kanale La Manche poważnie opóźnił lądowanie zapasów i posiłków.

Analiza bitwy wzbudza kontrowersje, ponieważ wielu historyków i pisarzy doszło do wniosku, że to porażki brytyjskich dowódców dywizji i korpusu zmarnowały okazję do zdobycia Caen, a nie Niemcy osiągający sukces obronny. Aby oprzeć się ofensywie, Niemcy dokonali przeniesienia najpotężniejszych rezerw pancernych, co pozbawiło ich siły bojowej do kontrofensywy i pozbawiło inicjatywy.